Miranda de Haas, ervaringsdeskundige armoede en sociale uitsluiting

Ik maak armoede inzichtelijk. Ik probeer aan de beleidsmakers duidelijk te maken hoe het is om in armoede te leven.

‘Liefst dat armoede stopt’

Wat doe je voor werk?

“Ik maak armoede inzichtelijk. Ik probeer aan de beleidsmakers duidelijk te maken hoe het is om in armoede te leven. Daarnaast begeleid ik een vrouwensupportgroep in Meppel. Die groep is voor vrouwen die langdurig van weinig geld moeten zien rond te komen of in een uitkeringssituatie zitten. We proberen ze meer economische veerkracht te geven. Ook heb ik een boekje uitgebracht in Meppel. Daarin staan allemaal regelingen en tegemoetkomingen om mensen te helpen. Het is in B1-niveau geschreven, zodat ook laaggeletterden en anderstaligen het kunnen begrijpen.”

Wat merken Meppelers ervan?

“Ik vertegenwoordig een grote groep. Ik heb al een aantal reacties teruggekregen van inwoners. Ze vinden het goed dat er een ervaringsdeskundige is. Ik bekijk de beleidsstukken vooral vanuit de leefwereld. Ik ga daar diplomatiek over in gesprek. Ik merk dat er een grote kloof is tussen de systeemwereld - degene die het beleid maken, de wet- en regelgeving - en de leefwereld. Vanuit de systeemwereld gaat het heel controlegericht en gestructureerd gericht te werk. Maar in de leefwereld gaat het heel anders. Daarin moeten mensen de hele tijd met chaos omgaan. Daar moeten mensen creativiteit inzetten om te overleven. Ontwikkeling zit er gewoon niet bij of het gaat heel langzaam. Toen ik bij de gemeente kwam werken, liep iedereen er piekfijn bij. Alsof iedereen zo naar een feestje kon gaan. Terwijl in de leefwereld het echt niet zo is. Daar kunnen mensen niet zo vaak naar de kapper. Of moeten ze naar de kringloopwinkel of weggeefschuur voor kleding.”

Hoe ben je bij dit werk betrokken geraakt?

“Ik ben zelf in een middenstandsgezin opgegroeid. Maar als alleenstaande ouder crashte ik. Door een chronische aandoening kreeg ik een burn-out. Ik belandde in een uitkering. De wet- en regelgeving daarin is gebaseerd op wantrouwen. Je raakt je autonomie kwijt. Ik voelde mij enorm vernederd. Ieder werk dat je maar kon krijgen was goed, ook al was dat als schoonmaker. Terwijl ik een hbo-diploma heb. Ik wilde daar iets in veranderen. Ik vroeg of ik stage kon lopen bij de beleidsafdeling van de gemeente Meppel en dat mocht. Van daaruit is een goede wisselwerking ontstaan. En ik kreeg een vast dienstverband. Het vergt moed van de gemeente om een ervaringsdeskundige te vragen.”

Wat is je doel?

“Ik maak mij graag onmisbaar. Het liefst heb ik dat armoede stopt en dat ik dan iets anders kan gaan doen.”